Deze aquarel straalt een tedere melancholie uit. Met zachte, vloeiende penseelstreken schildert de kunstenaar klaprozen die lijken te zweven in licht en lucht. De warme rood- en oranjetinten vloeien harmonieus samen met doorschijnend groen, waardoor de bloemen haast ademend lijken. De transparantie van de verf en de subtiele vervagingen suggereren vergankelijkheid — een moment van stille schoonheid, gevangen tussen bloei en verwelking. Het werk is poëtisch, dromerig en doordrenkt van emotie.
